روش آموزش

هنگامی که استاد،دوست و مربی و مشاور و معاون و الگوی شاگرد شد و با تمام حرکاتش به او درس داد ،آن وقت درس صرف و نحو ...تفسیر و تاریخ ،می شود پای شاگرد ،نه بار او ،که در این سطح شاگرد به آزادی و رهبری استعدادهایش رسیده و از اسارت ها رهیده،چون یافته که بزرگ است و حتی بهشت کوچک تر از اوست ،تا چه رسد به علوم و قدرت ها و ثروت ها.

او می خواهد خودش را زیاد کند ،چون مادام که خود ما زیاد نشده باشیم ،هر چیزی را زیاد کنیم ،کم می آوریم.اندامی که هماهنگ رشد نکرده ،هر عضوش زیاد و بزرگ شود ،جز رنج چیز دیگری ندارد.

(استاد و درس(روش آموزش)  ص 67.....علی صفایی حایری)