این روزها

الان دقیقا در مرحله ای از زندگی ام که این شعر سهراب مصداقشه:

صبح امروز کسی گفت به من:

تو چقدر تنهایی ...

گفتمش در پاسخ :

تو چقدر حساسی ...

تن من گر تنهاست...

دل من با دلهاست...

دوستانی دارم

بهتر از برگ درخت

که دعایم گویند و دعاشان گویم××...

یادشان دردل من ...

قلبشان منزل من…...

صافى آب مرا یادتو انداخت...رفیق...

تو دلت سبز...

لبت سرخ...

چراغت روشن...

چرخ روزیت همیشه چرخان...

نفست داغ...

تنت گرم...

دعایت با من...

 

"سهراب سپهری"