عشق

عشق چون موج است

تکرار افسوس ما بر گذشته

اکنون

تند و کند

معصوم ، چون آهویی که از دوچرخه ای جلو می زند

و زشت ، چون خروس

پر جرئت ، چون گدایی سمج

آرام چون خیالی که الفاظش را می چیند

تیره ، تاریک

و روشنایی می بخشد

تهی و پر از تناقض

حیوان ، فرشته ای به نیرومندی هزار اسب

و سبکی یک رویا

پر شبهه ، درنده و روان

هرگاه عقب بنشیند ، باز می آید

به ما نیکی می کند و بدی

آن گاه که عواطف مان را فراموش کنیم

غافلگیرمان می کند

و می آید

آشوبگر ، خودخواه

سروَر یگانه ی متکثّر

دمی ایمان می آوریم

و دمی دیگر کفر می ورزیم

اما او را اعتنایی به ما نیست

آن گاه که ما را تک تک شکار می کند

و به دستی سرد بر زمین می زند

عشق

قاتل است

و بی گناه!

 

 

 

#محمود درویش